کیان فارسی و نفوذ فرهنگی

سفر هر سال بنده به عراق در ایام اربعین به اندازه ای خاطرات و ناگفته ها دارد که شاید نوشتن همه آنها کتابی بشود بس سترگ!

اما یکی از نکات جالبی که در کربلا دیدم و متوجه اهمیت رسانه و سینما در گسترش نفوذ در میان ملت ها شدم ، مساله توجه مردم عراق به شخصیت کیان ایرانی» در سریال مختارنامه است.

سریال المختار ثقفی از جمله فیلم های ایرانی است که در جهان عرب مخاطبین بسیاری پیدا کرد.اما در عراق از این فیلم استقبال ویژه ای شد زیرا اولا سرگذشت فیلم در عراق میگذشت و ثانیا بیشتر عراقی ها شیعه هستند و با شخصیت های فیلم همذات پنداری» میکنند. به ویژه در این برهه از زمان.

در سفر به عراق مشاهده کردم که برخی عراقی ها عکس بازیگر مختار و کیان را بر موکب هایشان زده بودند و حتی برخی دیگر نام موکب هایشان را "موکب کیان البطل" یا "موکب کیان الفارسی" نهاده بودند.

اما پس از اینکه با خود عراقی ها وارد گفتگو شدیم ، دانستیم که این مساله بیشتر از چیزی که میبینیم در میان مردم عراق رسوخ کرده است.

یادم هست که چند سال پیش با دوستان در جاده نجف به کربلا در حال پیاده روی بودیم و برای خستگی در کردن در کنار ستون دویست توقف کردیم.

برخی از دوستان به سوی صف غذاء شتافتند و من به سوی صف قضاء !!!

صف تقریبا بلندی بود و من برای وقت گذراندن سرگرم گفتگو با دور و بری هایم شدم.

در جلوی من یک مرد میانسال سبیلو هیکلی ایستاده بود و هنگامی که با هم گرم گرفتیم و از صحبت های عمومی کم کم به صحبت های خصوصی رسیدیم.

وی گفت : "چند تا بچه داری؟"

من خندیدم و گفتم : "هنوز ازدواج نکردم"

با تعجب گفت : "چرا؟"

گفتم : "من خودم کوچکم ، هنوز بیست و دوسال دارم"

وی با اخم گفت : "پسر من هفده ساله است و بچه دارد"

این بار من تعجب کردم و گفتم : "جدا؟"

گفت : "بله ؛ خودم هم امسال هشتمین پسرم به دنیا آمد"

بیشتر تعجب کردم و گفتم : "یا الله ! هشت تا پسر؟"

گفت : "بله"

بعد وقتی شروع کرد به گفتن نامهایشان ، من در حد انفجار تعجب کردم: " احمد،حسین،زید،و آخرینش هم کیان"

من گفتم :"کیان؟"

گفت :"کیان فرمانده سپاه مختار ؛ من عاشق کیان و شجاعت و ایثارش شدم"

من چنان تعجب کردم که قابل گفتن نیست.

با خودم اندیشیدم که گویا اثر یک فیلم سریال ایرانی از اثر هزاران برگ کتاب بیشتر بوده است.

البته آنجا فکر کردم "شاید همین یک نفر اینگونه است" ولی در ادامه سفر به موارد دیگری هم برخورد کردم.

حتی امسال راننده ون که ما را به نجف رساند ، خودش گفت دوستش اسم پسرش را گذاشته "کیان فارسی" ! انگار یک ایرانی نام پسرش را بگذارد "حسین عربی"!

تازه در عراق بود که معنای جنگ فرهنگی را تا ژرفای استخوانم درک کردم.

تازه فهمیدم که چرا برخی ایرانی ها به نام دیوید» بیشتر از نام داوود» علاقه دارند.

پاسخش چیزی بود به نام "اثر رسانه"